کاش بدونيم که قراره يک سالي هم جاي ما کنار سفره افطار عزيزامون کم باشه, و اون زمانيه ک ديگه سبک تر پا رو زمين خدا ميذاريم , محتاطانه تر نفس ميکشيم و قشنگتر زندگي ميکنيم, کاش تااون روز که نميدونم برا کدومامون سخته برا کدومامون آسون, جوري زندگي کنيم که حداقل حداقل حداقل بتونيم بگيم که ماهم آدميم.الهي ب حرمت نفساي حق روزه داريتون خوش سرشتي مايه کارتون باشه,آمين.