همکلاسی ! عنوان هرچه باشد مهم نیست صندلی داغ، ولرم یا ... مهم آن است که بتوانیم  در این وبلاگ گه گاه به دغدغه ها  و نیز گله ها از خودمان ، اساتید وهر آن چه که گاهی دل را به درد می آورد نیز بپردازیم...

مایلید ابتدا از خود شروع کنیم... اولین گله پرستاری 91 از دوستان عزیز! یادتان هست آن روز های اول دانشگاه ! همه در کلاس ها حضور فعال تری داشتیم !! و همه زودتر از استاد در کلاس حضور داشتیم !!! این روزها انگار انگیزه ها در برخی کم سو شده!!! بله قبول داریم شیوه درس دادن برخی اساتید کسل کننده یا حتی مرگ آور است! در دانشکده برنامه های تفریحی چندانی نیست( بهتر بگویم اصلا ندارد واگر هم چیزی باشد به لطف انجمن  و بسیج است) ، کارآموزی ها همیشه آن طور که فکر می کنیم بر وفق مراد  نیست و بسیار چیز های دیگر اما  یادمان نرفته باشد که ما یک گروهیم و در بسیاری از رنج ها شریک، پس نباید خود را در مشکلات تنها بیابیم واز همه مهمتر آنکه در رشته ای  تحصیل می کنیم که لحظه به لحظه آن را باید هدفمند و با انگیزش بالا پیش ببریم، بله کمبود هایی هست اما نیمه پر لیوان را نیز باید دید! می توانیم در این راه از مشورت وهمفکری اساتیدی که حقیقتا در آموزش و تعلیم پر تلاش اند و درباره نگرانی ها و مشکلات دانشجویان دغدغه مند و همچنین از هم فکری دوستان موفق و پرتلاشمان برای فایق آمدن بر مشکلات بهره ببریم.برایتان آرزوی موفقیت میکنیم وامید واریم بیش از پیش قدر نعمت هایی را که خداوند به ما عطا کرده بدانیم. پرستاری 91 همواره پذیرای درد ودل ها پیشنهادات و انتقادات شما عزیزان هست.