از هر هجای نام تو می توان همیشه گل های باورهای آسمانی چید و در باغچه ی دل کاشت.

نامت پر از صراط حق است. پر از هیاهوی شادیِ به منزل رسیدن.

تنها از تو بر می آید که با نام نه چندان طولانی خویش تمام روزهای عمر مرا در شناسنامه ی رستگاری بنویسی.

تنها از تو بر می آید که کبوترانِ آشیان گم کرده را بی هراس زمستان، با مهارتِ نام خویش روانه ی امن و سعادت کنی.

اگر حقایقِ نام تو را بیاموزم سراسرِ من روحِ رهایی خواهد شد

آن سان که می توانم امید داشته باشم تمام معجزات نیک از دور چهره ام را بشناسند و به خانه ام بیایند.