کارآموزی در انستیتوکانسر باعث شد که نمکی باشد در کاممان ونه شکر که اگر بود غلوی بود گران که در وصف کارآموزی نباشد ، تا بی مزگی های پرسنل بیمارستان مصطفی خمینی(ره) را که اکثر چون خیاران درختی و گلخانه ای بی بو و بی مزه بودند فراموش کنیم .حقیقتا که در آنجا بیشتر پرستاران و اینترن ها در امر بی خیالی وبی کاری بسیار پرکارند. ناگفته نماند اتندها(اساتید پزشکی) وبهیاران(و به غیر از اساتید ومربیان خودمان) تنها افرادی بودند که  از آن ها چیزها آموختیم و در بسیاری از اوقات مسؤلانه عمل میکردند.

در روز اول کارآموزی که گفته بودند هفت ونیم در بیمارستان باشید، تقی آفتاب نزده آنجا بود و من و میلاد هم هفت صبح رسیدیم البته نه به ذوق کارآموزی، می دانستیم برخلاف آن تعریفها که اینجا، آنجا نیست وبسیار پرکاریم البته از نوع کارهای مفید و نه  کاری ، اینجا نیز نباید چندان خبری باشد(خداییش یکم اون تعریفا باورمون شده بود).

در این مدت رفتیم بررسی کردیم ببینیم که در زمان رست یا همان تایم جینگ فنگ خودمان ،بیمارستان بوفه خوبی دارد؟ یا جایی برای قدم زدن و نشستن دارد یا نه ؟ وکلا از لحاظ ژئوجینگفنگی(نه ژئوپولیتیکی) چطور است؟(واقعا از مصطفی بهتر بود)

ساعت 8 صبح شد وخبری از بقیه نشد وماهم نمی دانستیم که دقیقا به کجا برویم... تا که دونفر از خانوما را دیدیم که اونا هم مثل ما در حال بررسی شرائط سوق الجیشی بیمارستان برای زمان رست بودند. خلاصه بعد از مدتی همه آمدند، همه حتی مربی وما هم که جایی مناسب برای تعویض لباس هایمان نیافتیم(به غیر خانوما) در همان راهروی بیمارستان روپوشامونو پوشیدیم. (وای که ما دانشجویان پرستاری بویژه آقایون چقدر مظلومیم).

مربی پیش از آنکه حال واحوالی کند گفت چرا اینقدر زیادید، دخترا چرا هستند؟ فقط 6 تا پسر تولیست منه !خلاصه بعدازاینکه بر ایشان کاشف به عمل امد که خانم هاهم هستن ،خانم ها و اقایون 2گروه جداشدن و یه پرستار فرش (Fresh) وتازه نفس  مسئول آموزش اونا شد وما موندیمو خانم مربی باتجربه ...

در آینده اگر تونستیم از کارای کلینیکالی که کردیم یا بهتر بگم همکاری و مشاهده عملی وملموس (برخلاف برخی دوستان که نگاه کردن را با انجام دادن یکی میدانند )در بسیاری از کارها که داشتیم مثل گرفتن نوار قلب و نمونه از مغز استخوان و سی اس اف را براتون می نویسیم البته کارای روتینی چون پانسمان ، تعویض سرم و تهیه سرم های پریمد ویا ادمیت کردن را انجام میدادیم واما خب در اتاق هود هم نکاتی در تهیه داروهای شیمی درمانی بود که با کمک دوستانم میلاد و تقی به انها هم اشاره میکنیم.