سلام به همه ی دوستان و همکارای محترم!

من قصد دارم در وبلاگ هر ماه یک کتاب جدید و البته غیر درسی که بی ارتباط با رشتمون هم نباشه معرفی کنم و خوشحال میشم اگر شما هم من رو از نظراتتون در این مورد با خبر کنید.این ماه کتابی رو میخوام معرفی کنم به نام...

این ماه کتابی رو میخوام معرفی کنم به نام"خاطرات ایران" که از انتشارات سوره ی مهر چاپ شده.

خاطرات  ایران که توسط شیوا سجادی تدوین شده شرح کاملی است از زندگی ایران ترابی که اوج جوانی اش را در بیمارستان های مناطق جنگی گذرانده است.

کتاب در 22 فصل تنظیم شده و در صفحات پایانی شامل عکس هایی است که گزارش تصویری کوتاهی از فعالیت های ایران ترابی در دوره جنگ به دست میدهد.

در ضمن قبل از اینکه بخشی از کتاب رو با هم بخونیم این رو بگم که دوستانی که در کلاس ما علاقه مند هستند  کتاب رو تهیه کنن یا حتی امانت بگیرن و مطالعه کنند میتونن روی کمک من حساب کنند.

در بخشهایی از کتاب می‌خوانیم:
آن زمان برای اولین بار بود که عراق از بمب آتش زا استفاده می‌کرد. جنازه دو نفر را که با این بمب به شهادت رسیده بودند به سردخانه بیمارستان شوش آوردند. من دوربین داشتم و از بعضی از مجروحین و شهدا که به نظرم خیلی خاص بودند عکس می‌گرفتم. آقای شاهین و همکارش، تکنیسین‌های بیهوشی پیش من آمدند. گفتند خانم ترابی دو تا جنازه آوردند که بمب آتش‌زا خوردند. این قدر که از شجاعتت می‌گویند، اگر جرات کردی برو از این جنازه‌ها عکس بگیر.

*

در ماشین را باز کردم و بالا رفتم، تمام صندلی‌ها را برداشته و مجروحین کف اتوبوس نشسته بودند. هنوز لباس منطقه را به تن داشتند. روی هر کدام یک پتو انداخته بودند که سرما نخورند. تمام تنشان تاول زده بود و صورت‌هایشان باد کرده بود طوری که چشم‌شان جایی را نمی‌دید. هیچ‌کدام از آنها بالای 30 سال سن نداشتند. دست اولین نفر را که گرفتم تا پیاده‌اش کنم با صدای خفه و گرفته‌ای که به زحمت شنیده می‌شد، گفت: دست مرا نگیرید.
گفتم: باشد. من گوشه‌ این پتو را می گیرم. شما هم گوشه پتوهای همدیگر را بگیرید و آهسته پشت سر هم بیایید.

* 
زن دیگری هم از اهواز در بخش بستری بود به اسم فاطمه اسماعیلی. هر وقت به بخش می رفتم ، سری هم به او می زدم.
وضع اسف باری داشت. در خانه اش خواب بوده که شهر بمباران می شود. دو تا از بچه هایش کشته می شوند و خودش یک پایش را از دست می دهد.
وقتی او را به بیمارستان ما آوردند نه ماهه حامله بود. دکتر ها می خواستند پای دیگرش را هم قطع کنند ، ولی راضی نمی شد...