حضرت أمیرالمؤمنین علیه السّلام در توصیف اوج غربت و مظلومیّت فرزند غایب خود فرموده اند:

"(امام) عهده دار امر (نجات انسان ها) همان رانده ى آواره ى بى کس تنهاست."

(بحار الانوار 51: 120)

در روایت مشابهى، حضرت موسى بن جعفر علیه السّلام مى فرمایند:

"...هو الطرید الوحید الغریب الغائب عن أهله الموتور بأبیه..."

(کمال الدّین 2: 361 (باب 34، ح4))

"او (حضرت مهدى علیه السّلام) آن غریب تنهاى دور از وطن غایب از دیدگان کسان خویش است که هنوز انتقام خون پدرش گرفته نشده است..."

کسى از حضرت سیّد الشّهدا علیه السّلام پرسید: آیا صاحب این امر شمایید؟ فرمودند:

"نه (من نیستم)؛ صاحب این امر کسى است که از میان مردم کناره گیرى مى کند و به سرزمین هاى دوردست مى رود و او خواهان تقاصّ خون پدر است." 

(کمال الدّین: 318)

متأسّفانه این غربت و تنهایى امام زمان علیه السّلام تا زمان ظهور، امتداد خواهد یافت؛ چنان که مولاى متّقیان فرموده اند:

"مهدى ما (از تولّد تا زمان ظهور) تنها، یگانه و غریب خواهد بود."

(مکیال المکارم 1: 129)

امام صادق علیه السّلام نیز در مورد کیفیّت ظهور امام عصر علیه السّلام به مفضّل مى فرمایند:

"اى مفضّل، او تنها ظهور مى کند؛ به تنهایى وارد مسجدالحرام مى شود؛ به تنهایى به دامن کعبه دست مى یازد؛ تاریکى شب همه جا را فرا مى گیرد و او هم چنان تنهاست... ."

(بحار الانوار 53: 7)

"یا صاحبَ کلِّ غریبٍ

 یا مونسَ کلِّ وحیدٍ

 یا مَلجَأَ کلِّ طریدٍ"

عجِّلْ فَرَجَ "الغریبِ الوحیدِ الطَّریدِ" و اجعلنا مِنْ اَعْوانِهِ و اَنْصارِهِ و الذّابّیـنَ عنه و المـُسارِعیـنَ الیه فى قَضاءِ حَوائـجِهِ و المـُمتَثِلیـنَ لِاوامِرِه و المـُحامیـنَ عنه و السّابقین الى اِرادَتِهِ و المستَشْهَدینَ بَیـْنَ یَدَیْهِ.

آفتاب در غربت